Zo, ik zit. Binnengewaaid voor koffie. Wat zien de broodjes er lekker uit, zeg ik tegen mezelf. Ik heb de hele week inclusief vanochtend hard gewerkt. Zal ik ook maar gaan lunchen? “Natuurlijk,” denk je nu. “Gun jezelf eens wat, mens!” En je hebt vast gelijk.
Druk, druk, druk
Het probleem is alleen dat ik het voor mezelf moet verantwoorden. Nee, het gaat niet om de paar euro’s, daar lig ik niet wakker van. Als creatieve denker ben ik wendbaar, dus zorgen over voldoende business hoef ik me niet te maken, ideeën genoeg. Het gaat erom of ik van mezelf hier op klaarlichte werkdag mag zitten niksen. Snel overdenk ik wat ik nog allemaal moet doen vandaag. Het is tenslotte december en iedereen weet, dat het enoooorm druk is. “Sorry, ff geen tijd, ik heb Sinterklaasstress.” appte mijn vriendin vorige week. “We moeten onze afspraak verzetten, het is gewoon te druk nu. Kan het in het nieuwe jaar?”, mailde de klant.
We lopen door
De stress slaat overal toe. We hebben blijkbaar collectief afgesproken dat december dé stressmaand van het jaar is. Ik weet nu al dat het in de dagen voor kerst nog erger wordt, want dan moet ALLES nog af voor de kerst. En we willen natuurlijk ook kerstborrelen, kerstlunchen, kerstdineren en cadeautjes kopen en lekker koken met de familie en en… Gelukkig hebben we ook met zijn allen afgesproken dat we met de Kerst eventjes vrij hebben. Pfff.
Vastlopen in de routine
Ik vraag me af of en hoe dat anders kan? Ik bedoel, kunnen we Sinterklaas of Kerst niet beter op een moment vieren waarop we meer tijd hebben? Bijvoorbeeld in de zomer? Iederéén stelt zijn verjaardagsfeest toch weleens uit? “Dat kan toch niet”, roept mijn geliefde vol ongeloof, “het is een traditie. En tradities ga je niet veranderen.” Euh, spontaan denk ik aan de ideeënkillers en dan weet ik het ineens. Het is geen kwestie van niet kunnen, maar van niet willen. Natuurlijk kan dit anders, maar we willen gewoon stressen.
In drukke tijden zijn we geneigd om alsmaar door te racen. We vergeten ons af te vragen waarom doe ik eigenlijk wat ik doe? Wat is mijn doel? We zitten in de routine, hebben het druk, maken ons druk en rennen ons rot. Stilstaan of tegenspreken houdt alleen maar op. Nee, dat kan nu even niet, geen tijd. Mee in de vaart der volkeren, is het devies.
Uitstappen en omdenken
Onzin, denk ik ineens. Wat is eigenlijk het ergste wat er kan gebeuren als ik het nu anders doe? Als ik wél de tijd neem en even stil sta bij wat ik eigenlijk wil en waarom?
Ik leun rustig achterover en bestel een lekker broodje. Mmm, heerlijk. Voordat ik het weet vraag ik om een tweede kop koffie en een jus. De zon schijnt in mijn gezicht en ik doe even mijn ogen dicht. Ik word ineens heel rustig. Na een uurtje lanterfanten weet ik het ineens: dit jaar ga ik het anders doen. Ik ga Kerst anders vieren. Uitstellen naar februari bijvoorbeeld, want dat is doorgaans een rustige maand. De nieuwjaarsborrels zijn achter de rug, de uitverkoop is gestart en de voorjaarsvakantie (in februari, huh?) staat voor de deur. Ik glimlach. Straks ga ik naar huis, knuffel mijn kinderen en ga mijn besluit meedelen. Ze zullen mij vast enorm tegenspreken, maar ach, dat hoort bij innovatie.
